Mijn zomer begon met het jaarlijkse vrouwenfestival, waar ik nu zo'n zeven jaar naar toe ga, en eindigde met de vrouwen zweethut op ons eigen terrein. Het is bijzonder helend, organisch en natuurlijk om elkaar, zonder opsmuk of concurrentiestrijd, van vrouw tot vrouw, buik tot buik, hart tot hart, te ontmoeten. Er is ontspanning, er is samen, er is iets magisch, dat we als sisterhood omschrijven; een gevoel van herkenning, support en onvoorwaardelijkheid.

Schrijf mee aan het initiatief Lieve aarde, of lees hier de andere brieven.

Op ons erf brandt een vuur. Omringd door Bentheimer zandstenen, opgebouwd uit hout dat we zelf verzamelden, zaagden, kloofden en droogden.

Mocht het je nog niet opgevallen zijn, de winter is begonnen. Een bijzonder zachte winter weliswaar; het duurde tot in december voor de laatste bomen hun blad verloren en overal om ons heen schieten net geplante bomen alweer in de knop.

Afgelopen week rondde ik mijn eerste training Design Thinking af met een slimme en enthousiaste groep deelnemers. De laatste dag gaat over het bouwen van prototypes. Ik leg uit waarom je prototypes wilt hebben, in plaats van een statisch projectplan. Ik heb het over ons unieke soort, mensen, beelddenkers en boven al, narratieve wezens. We zijn altijd op zoek naar het verhaal, naar iets dat richting geeft.

We zaten midden in ons uit de hand gelopen bouwproject toen de kans zich aandiende om een stuk grond te kopen, direct aan het pad naar ons huis. 

Met het verbouwen van het oude huis tot trainingsruimte is een nieuwe fase aangebroken. Voorlopig zijn we, in huis, aan ons laatste project begonnen.